Roger Niesten

Mijn naam is Roger Niesten, 48 jaar, vader van 3 kinderen en geboren en getogen in Vijlen.

Tot enkele jaren geleden was ik weinig tot niet betrokkenheid bij de politiek. Ik was druk bezig om als zelfstandige in de IT sector mijn brood te verdienen. Binnen het gezin waren er de nodige zaken die veel tijd vroegen. Zoals psychische hulp vanwege trauma’s van gezinslid en hulp rondom mijn zoon (ADHD en autisme). De wijze waarop er omgegaan werd (en nog steeds wordt) met de benodigde psychische zorg voor zowel jeugdigen en volwassenen, maakte duidelijk hoe moeilijk het was om passende hulp te krijgen en te behouden. Toen deze taken in 2015 van overheid naar gemeente gingen, is het er helaas niet beter op geworden. De leuze “één gezin – één plan” is een leuke tegeltjes spreuk. In de praktijk is dit tot op de dag van vandaag helaas nog steeds slechts een illusie.

Meermaals raakten we als gezin verstikt in een wirwar van regels, bureaucratie, kastje-muur mentaliteit tussen overheidsinstellingen en zorgverleners. Hierdoor is vaker dan eens de geboekte voortgang in korte tijd weer teniet gedaan. Dit veroorzaakt hogere en langdurigere kosten voor overheidshulp, maar nog veel belangrijker, onnodig leed voor het gezin. Er zou veel meer geluisterd moeten worden en meer vanuit het hart gedacht. Ik denk dat dat op langere termijn veel kosten en leed zou besparen.

Lange tijd dacht ik dat wij een uitzondering waren met een bijzondere situatie. Dat de standaard regels hier niet zo uitpakten zoals ze bedoeld waren. In gesprekken met andere gezinnen is mij duidelijk geworden dat dit soort “gevechten” voor passende hulp meer regel dan uitzondering blijken te zijn. Met alle gevolgen van dien.

Ik realiseerde mij dat ik twee keuzes had. Ofwel vanaf de zijlijn blijven klagen over alles wat in mijn ogen verkeerd gaat, ofwel meer politiek betrokken te worden. Dan kan ik de ervaren misstanden in het sociale domein (maar mogelijk ook op andere plekken) beter aan het licht te brengen. Met die bewustwording kan ik mij inzetten om de uitvoering van de wetten rondom WMO en jeugdzorg te verbeteren. Dan blijft het leed dat wij ervaren, andere gezinnen bespaard.