Wie ben ik?
Mijn naam is Kirsten Pakbiers-Renericken en 46 jaar geleden in Vaals geboren, op ongeveer 100 meter afstand van het huidige gemeentehuis. Mijn hele leven al woon ik in mieng Heemetstad, een echt “völser maedsche “ dus. Ik ben getrouwd met Nico en moeder van een zoon van 17 en dochter van 20 jaar. En sinds 2010 uw raadslid namens de PvdA.
Ik ben opgegroeid in een eenvoudig arbeidersgezin. Mijn ouders zorgden, met de weinige financiële middelen die ze hadden, steeds ervoor dat mijn zusje en ik onze talenten kunnen ontplooien. Respect voor anderen, anderen ondersteunen, opkomen voor je eigen mening zijn waarden die me met de paplepel zijn ingegoten. Uit eigen ervaring weet ik hoe het is om als kind door andere kinderen aangesproken te worden op het schoolplein omdat ik geen merkkleding droeg. Hoe het voelt om buitengesloten te worden en hoe je je minder gewaardeerd voelt. Helaas zijn er vandaag de dag nog veel kinderen in onze gemeente die hetzelfde ervaren. Voor die kinderen wil ik iets betekenen. De gezinnen waarin zij opgroeien verdienen onze aandacht en moeten wij ondersteunen.
Reeds op jonge leeftijd wist ik, dat ik “later als ik groot ben”, mensen wilde gaan helpen. Ik was het eerste kleinkind, van 11 kleinkinderen, dat het geluk had te kunnen en mogen studeren nadat ik de HAVO had doorlopen.
Sinds 25 jaar werk ik als sociaal pedagogisch hulpverlener in een Duitse sociale werkvoorziening voor mensen met verstandelijke, lichamelijke en psychische beperkingen. Door dit werk weet ik hoe moeilijk het is om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt te laten participeren in de maatschappij. Wat er nodig is qua ondersteuning van de cliënt zelf, als ook voor de mensen die hem/haar een kans willen bieden in hun bedrijf. Door mijn dagelijkse werk weet ik ook, dat de maatschappij op veel gebieden nog steeds niet toegankelijk is. Of het nou gaat om fysieke toegankelijkheid of op het gebied van informatievoorziening. Hoe belangrijk begrijpelijke taal is: voor Nederlanders, maar ook voor mensen met een andere nationaliteit.
Als u de politiek de afgelopen jaren gevolgd hebt, dan weet u dat ik me met hart en ziel inzet voor juist die mensen waarvoor meedoen niet vanzelfsprekend is. Thema’s zoals de WOZL, aanpak laaggeletterdheid, Inclusie, re-integratie zijn thema’s die ik steeds weer op de agenda zet.
Vaak gaat het in de politiek om financiële cijfers. Voor mij gaat het om de mensen die achter deze cijfers zitten. Wat betekent een bezuiniging op de tijdsnormering bij de huishoudelijke hulp voor iemand die afhankelijk is van deze hulp? Welke impact heeft het verlagen van de norm om in aanmerking te komen voor een inkomensondersteunende regeling op een gezin? En ga zo maar door.
Door gesprekken met mijn eigen kinderen, maar ook met andere jongeren en hun ouders, krijg ik inzicht in wat de hen bezig houdt. Hoe vaak voelen zij zich niet gehoord? Er wordt nog steeds te veel gesproken óver jongeren zonder goed naar ze te luisteren en mee te nemen in de besluitvorming. Een gemiste kans. Daar wil ik verandering in aanbrengen. Eerdere pogingen van de PvdA fractie om een jeugd- of jongerenraad in Vaals op te zetten, werd helaas door andere politieke partijen steeds afgewezen.
Maatschappelijke betrokkenheid is voor mij belangrijk. In mijn jeugd was ik lid van de turnvereniging en van het jeugd- en jongerenkoor en ook mijn kinderen waren en zijn lid van diverse verenigingen: Tegenwoordig zet ik mij in al lid, ondersteuner, voorzitter etc. bij verschillende verenigingen en organisaties (Auw Wiever Komitee, Vrauwe vöär Vrauwe, Zonnebloem). Het belang van verenigingen en maatschappelijke initiatieven mag niet onderschat worden. Deze verenigingen en initiatieven verdienen het dan ook om goed gefaciliteerd te worden. Zowel in financieel opzicht als ook qua huisvesting. Daar wil ik me samen met mijn PvdA collega’s voor inzetten.
Mensen die mij kennen zullen zeggen dat ik makkelijk contact leg. Ik voer gesprekken met mensen die ik ken, maar ook met mensen die ik niet ken. Dit probeer ik te combineren met een van mijn passies: wandelen. Ik voel me ambassadeur van mijn gemeente. Ik ben altijd nieuwsgierig om van nieuwe inwoners te vernemen waarom zij expliciet voor Vaals kozen. Maar ik schuw ook niet de gesprekken met inwoners die een andere mening hebben of veelal kritisch zijn over de keuzes die door de gemeenteraad genomen worden. Voor mij zijn dat de mooiste gesprekken, die doen er toe.
Mijn motivatie is nog steeds om actief mee te werken aan een toekomstbestendige gemeente. Een gemeente waarin het goed wonen en leven is. Waar ook voor mijn kinderen en hun vrienden een betaalbare huurwoning , een eigen huisje haalbaar is. Waar het prettig en veilig is. Qua werkgelegenheid zal het in Vaals niet meer worden zoals in de vorige eeuw. Maar met goede openbare verbindingen zijn er in de Euregio redelijk wat kansen te verzilveren.
Graag wil ik u ook weer de komende 4 jaar in het gemeentebestuur vertegenwoordigen. Er is nog genoeg werk te verrichten en ik stroop graag mijn mouwen voor u op.
“Gewoon vanuit mijn hart”.
